Ha, daar was ik nu vandaag net over aan het denken: ik wil de film heel graag zien, omdat ik zo veel goeds hoorde over het stuk, maar ik durf echt niet… Sinds ik moeder ben, vind ik het zeer moeilijk verhalen over verlies van een geliefde te horen/zien, zeker als het gaat over een kind. Het is helaas soms de harde realiteit, ik weet het, en doen alsof die niet bestaat, is ook niet goed, maar ik vrees echt dat ALS ik TBCB ooit ga zien, ik heel de tijd zal huilen en er dagen niet goed van ga zijn… Wat een mens al niet moet over hebben voor kunst ;)
↧